رسم نقد هنر: نگریستن به اثر هنری و گفتن از آن

                        
کتاب رسم نقد هنر نوشته‌ای از دیوید سلی، مجموعه‌ای ارزشمند از نظریه‌های هنرمندانه در باب خلق هنر را با شما در میان می‌گذارد. چگونه اثر هنری بر ما تأثیر می‌گذارد؟ چطور ما را به شوق می‌آورد، بر دانایی‌مان می‌افزاید، و ذهنمان را به حرکت وا می‌دارد؟ جستارهای موشکافانه‌ی دیوید سلی، منتقد نام‌آشنای روزگار ما، همچون نوری تابان بر مهم‌ترین آثار سده‌ی بیستم می‌تابد و معناشان را بر ما آشکار می‌کند.
معرفی کتاب
نویسنده‌ی کتاب رسم نقد هنر با کاوش در میان طیف گسترده‌ای از هنرمندان معاصر و دوستان خودش – از نقاشان گرفته تا هنرمندان مفهوم‌پردازی چون جف کونز، جان بلدساری، ری لیکتن‌استاین، الکس کتز، و دیگران – نه فقط فردیت چندلایه‌ی این هنرمندان که ماهیت یکتای آثارشان را نیز بازخوانی می‌کند. نوشتار و اندیشه‌ی سلی پرشور و طنزآمیز است. او زبان فنی و اصطلاح‌زده‌ی نظریه‌ی هنری را با توصیف‌هایی ژرف‌کاوانه جابه‌جا می‌کند تا مخاطبش را با هنر مواجه کند و او را به درکی شهودی وادارد. حاصل این رهیافت هم این است که خواننده‌ی کتاب می‌آموزد تا از چشم هنرمند بنگرد. در مقدمه‌ی مترجم در باب جهان ما و ضرورت نقد هنر می‌خوانید: «فضای هنر اکنون و اینجای ما باید رونق بگیرد و به‌تبع آن نقد هنر هم باید بیش از پیش به دست مخاطبان برسد. در حال حاضر، بسیاری از نشریات و رسانه‌های گوناگون، از پیش، به جهت‌گیری و تعلق به این کارزار و آن جبهه متهم می‌شوند و حرف‌های حسابشان فقط در حلقه‌ای کم‌جمعیت خوانده می‌شود... معنا شدن جهان به کمک هنر فقط در فضایی ممکن خواهد بود که نقد هنر در تفسیر جهان نقشی واقعی داشته باشد و مخاطبان هنر به واسطه‌ی نقد آن بتوانند مسئله‌های خویش را دریابند، یا با مسئله‌هایی تازه روبرو شوند و جهانشان وسعت یابد، نه این‌که هنر در فضاهایی خاص و در برابر مخاطبانی از پیش تعیین‌شده نمایان گردد و صرفا جمعی از صاحبان سرمایه‌ با استفاده از گروهی از هنرمندان شهیر، خواسته‌های اقتصادی خویش را ممکن سازند.»
گزیده‌هایی از این کتاب
«شاید باورش سخت باشد، اما در دهه‌ی ۱۹۷۰، واژگانی چون «ذهنی» و «حسی» در جهان هنر ناخوشایند و دور از باحالی شمرده می‌شدند؛ هنرمند همواره به چشم فیلسوفی نگریسته می‌شد که در حوزه‌ی بصریات کار می‌کند و دردها را برمی‌گیرد و به نقش‌ها بدل می‌کند. در این دوران، بر هیچ هنرمندی روا نبود که بر اولا بودن ذهن خود تأکید کند و ذهنیت خود را مقدم بشمارد. اگر کسی چنین جرمی مرتکب می‌شد، لقب خودسر می‌گرفت و کارش هم دل‌بخواهی شمرده می‌شد. کیست که چنین ننگی را تاب آورد؟ البته وقتی جولی‌ین و هم نسلانش، در پایان دهه، پا به میدان گذاشتند، هواخواهان این نگرش را به قایقی سوراخ سوار کردند و با استهزای تمام بدرقه‌اش کردند تا به دریای افکار خود بروند و همان جا غرق شوند. جولی‌ین هم در این بدرقه سهیم بود و با کوفتن چکش بر جعبه‌ی شکستنی‌های ۱۹۷۸، در این جنبش نقشی والا یافت و به این ترتیب فضایی برای نقاشی‌های تازه‌ی خود فراهم آورد. »
به خواندن ادامه دهید
در صورتی که مایلید کتاب‌های بیشتری درباره‌ی هنر بخوانید، کتاب هنر قرن بیستم از لوردانا پارمزانی، هنر مفهومی و دست‌ساخته از الیزابت شلکنز و هنر مدرن از نوربرت لینتن را به شما پیشنهاد می‌کنیم.
مشخصات کتاب رسم نقد هنر
نام لاتین: How to see: looking, talking, and thinking about art نویسنده: دیوید سلی (David Salle) مترجم: کامران غبرایی ژانر: هنر تعداد صفحات: ۳۴۴