نویسنده در این کتاب از پشت عینک رواندرمانی به بررسی ماهیت انسان میپردازد و نشان میدهد که خط میان حقیقت و تخیل همیشه بهراحتی قابلتشخیص نیست. او در این سیر دو رویکرد رواندرمانی گروهی و رواندرمانی وجودی یا اگزیستانسیالیست را موردتوجه قرار میدهد و بزرگترین دغدغههای انسان را در زندگی، عشق، مرگ، اضطراب و... کاوش میکند و عوامل درمانی آن را شرح میدهد. او در پایان سفری از رواندرمانی به عالم داستان دارد و اطلاعاتی را درباره نوشتن رمان روانشناختی به مخاطب ارائه میدهد.